Henryk Sienkiewicz
"Aforyzmy"
[11-20]
[11. Bezgraniczność głupoty]
Głupoty ludzkiej nie można brać w rachubę, albowiem jest nieskończoną.
[12. Kobieta - kwiat]
Tyś sama kwiat.
[1902]
[13. Westchnienia i świeczki]
Tylko bardzo małe świeczki gasną od westchnień.
[1902]
[14. Kobieta a wielki człowiek]
Co to za piękna dola kobieca być sercem wielkiego dzwonu!
[1902]
[15. Kobieta i jej wielbiciele]
Zaszczytniej jest dla kobiety mieć u stóp swych lwa niż mopsa.
[1902]
[16. Dusza ludzka - jak ptak]
Dusza ludzka - jak ptak: gdy wzbije się na pewną wysokość nie tylko nie wolno jej spocząć, ale musi tęgo skrzydłami pracować, by się na niej trzymać. Inaczej pierwsze lepsza pokusa przyciągnie ją ku ziemi.
[1902]
[17. Cierpienie i współczucie]
Tylko cierpiący umieją współczuć.
[1902]
[18. Złudzenia miłości męskiej]
Potężniejsze dusze męskie czynią dlatego tyle nieszczęsnych omyłek w miłości, że przybierają kochane kobiety we wszystkie swoje promienie, nie zdając sobie następnie sprawy, że ten blask, od którego olśniewają, jest ich własny.
[1902]
[19. Muzyka - morze]
Muzyka jest jak morze: stoimy na jednym brzegu i widzimy dal, ale drugiego brzegu dojrzeć nie podobna.
[1902]
[20. Miłość bliźniego a historia]
Życie prywatne ludzi oparte jest na prawie Chrystusa. Życie dziejowe ludów pozostało jeszcze pogańskie. A oto dowody. Gdy na ulicy zemdleje pojedynczy człowiek, ludzie pośpieszają mu na wyścigi z pomocą; gdy w ciągu dziejów omdleje naród, ludy śpieszą jeden przez drugiego, by go dobić. Chrystusa nie ma jeszcze w historii; gdy do niej zstąpi, pocznie się nowa epoka dla chrześcijaństwa i dla ludzkości.
[1902]